افتخاری، الف. ع، سلاجقه. س، الف، حسینی. 1390. ارزیابی پهنه بندی سیل با تغییرات ضریب زبری مطالعه موردی: رودخانه اترک. جغرافیای طبیعی، دوره 4، شماره12، ص 106-91.
امیری، الف. ع، مردوخ پور. م،ر، عاشوری امیرهنده. 1۳۹4. ارزیابی تغییرات ضریب زبری بر پارامتر های هیدرولیکی رودخانه (مطالعه موردی:بخشی از شلمان رود)، کنفرانس ملی مهندسی معماری، عمران و توسعه شهری، مازندران.
حسونی زاده، م. م، قمشی. ۱۳۹۵. شبیهسازی پهنه بندی سیل بااستفاده از مدل HEC-RAS (مطالعه موردی : رودخانه کارون، در بازه ملاثانی تا اهواز)، دومین کنفرانس بین المللی یافته های نوین پژوهشی در مهندسی عمران، معماری و مدیریت شهری، تهران، کنفدراسیون بین المللی مخترعان جهان (IFIA)، دانشگاه جامع علمی کاربردی.
درخشان، پ. الف، ملازاده صادقیون. م، اژدری مقدم. غ، عزیزیان. 1۳۹۵. مقایسه نتایج مدلهای MIKE11 و HEC-RAS درشبیهسازی جریان غیردائمی مطالعه موردی رودخانه قره آغاج، پانزدهمین کنفرانس ملی هیدرولیک ایران، قزوین، انجمن هیدرولیک ایران، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره).
ذاکرعباسی امیری، م. ر، تقی پور. ح،ر، جلال پور. ح، توکل.1395، بررسی تاثیر ضریب زبری مانینگ در پهنه ی سیلاب دشت با توجه به دوره های بازگشت مختلف مطالعه موردی: رودخانه هراز در بازه شهری آمل، کنفرانس پژوهش های نوین در علوم و مهندسی، قزوین، موسسه آموزش عالی علامه رفیعی
رضایی مقدم، م. م، رجبی. ر، دانش فراز. م، خیری زاده. 1395. پهنه بندی و بررسی اثرات مورفولوژیکی سیلاب های رودخانه زرینه رود (از ساری قمیش تا سد نوروزلو)، جغرافیا و مخاطرات محیطی، شماره 17، ص 20-1.
عباسی، ع. م، ملکنژاد یزدی. ۱۳۹۱. برآورد ضریب زبری مانینگ درکانالهای طبیعی مطالعه موردی رودخانهی کارده، نهمین سمینار بین المللی مهندسی رودخانه، اهواز، دانشگاه شهید چمران اهواز.
غیور، ح. 1375. سیل و مناطق سیلخیز در ایران، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره 40، ص 120-102.
نیک منش، م،ر.1390. پیش بینی تاثیر پوشش گیاهی بر ضریب زبری هیدرولیکی کرانه و بستر رودخانه خشک شیراز. نشریه علوم و مهندسی آب، دوره ،1 شماره 3، ص54-41.
وزارت کشور، دفتر برنامه و بودجه، اﺳﺘﺎﻧﺪاری ﺧﺮاﺳﺎن ﺷﻤﺎﻟﯽ، ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی اﺳﺘﺎﻧﺪاری.1389. ﺳﻨﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺷﯿﺮوان.
وزارت نیرو، معاونت فنی و توسعه امور زیربنایی، امور نظام فنی و اجرایی کشور، دفتر استانداردهای فنی، مهندسی، اجتماعی و زیست محیطی آب و آبفا.1394. راهنمای تعیین ضریب زبری هیدرولیکی رودخانهها. ضابطه شماره 68.
Azamathulla, H., Md. Ahmad, Z. Aminuddin, A. Ghani. 2013. An expert system for predicting Manning’s roughness coefficient in open channels by using gene expression programming. Neural Computing and Applications. 23(5): 1343–1349.
Bozzi, S. G. Passoni, P. Bernardara, N. Goutal, A. Arnaud. 2015. Roughness and Discharge Uncertainty in 1D Water Level Calculations. Environmental Modeling & Assessment. 20(4):343–353.
Hatzigiannakis, E. D. Pantelakis, I. Hatzispiroglou, G. Arampatzis, A. Ilias, A. Panagopoulos. 2016. Discharge Measurements and Roughness Coefficient Estimation in a River. The Case of Strymonas River in Northern Greece Environmental Processes. 3(1): 263–275.
Kamali, P., H. Ebrahimian, M. Parsinejad. 2018. Estimation of Manning roughness coefficient for vegetated furrows. Irrigation Science. 36(6):339–348.
Li, T., C. Liang, Y. Zhang, P. Zhao. 2017. Comparison and validation of the ratio of Manning coefficient to flow depth for soil erosion prediction using published data with different external impacts. (). Journal of Soils and Sediments. 17(6):1682–1695.
Ong, T. B., C. Doscher, M. Mohssen. 2017. Simulated annealing for calibrating the Manning’s roughness coefficients for general channel networks on a basin scale.
Arabian Journal of Geosciences. 10(1):532-543.
US Army Corps of Engineers. 2006. Hydrologic Modeling System. User manual. Hydrologic Engineering Center. Washington.